Eo tempore cogitabam, quomodo araneae et porci amicitiam colunt?
Porcus natus morti damnatus est, putans tam macrum porcellum non superfuturum esse, et eum aliquando mactandum esse. Sed feliciter, filiam domini, Filicem, convenit, et etiam bonam amicam, araneam Carlottam, iniit.
Wilbur tam celeriter, pinguis, et amabilis crevit. Anas Caizi dixit: "Nesciit mortem eius imminere. Tam plena est cotidie ut dominus eam ad epulas Natalicias occidere velit."
Wilbur porcus, postquam anatem audivit, amplius edere non potest, bene dormire non potest, toto die sollicitus est, quam pulchra vita...
Tum Carlotta eum hortata est, se ei auxilium ferre velle, ei tantum bibere et dormire opus erat. Porcus levatus est. Carlotta post porculum se latebat. Quotidie Carlotta in interreti manebat et tacite cogitabat, tandemque modum mirabilem excogitavit ad porculum servandum. Carlotta vocabulum "porcus optimus" (praestantissimus) in tela sua texuit et homines feliciter decepit. Fatum Wilburi mutatum est, et porcus clarus factus est. Deinde Carlotta alia verba in interreti texuit, Wilbur in "porcum optimum", porcum "mirabilem", porcum "gloriosum", et porcum "humilem" transformans. Homines Wilbur, porculum, stupebant. Dominus Wilbur ad certamen duxit et summam medallam accepit, ut domino decus et superbiam afferret. Wilbur iam non est porcus qui solum cenam nataliciam porcorum facere potest. Omnes hunc porculum vehementer amaverunt et porculo superbi erant. Dominus numquam iterum de Wilbur necando cogitavit. Wilbur pascere perrexit donec senex esset.
Mihi placet sensus securitatis quem Carlotta Wilburo affert. Statura parva multam vim habet. Cum Wilbur primum Carlottam convenit, Wilbur Carlottam virum crudelem et sanguinarium putavit. Quomodo putare Carlottam amicam tam fidelem, amantem et intelligentem esse? Hoc mihi optimam amicam meam ex schola superiore in mentem revocat; non sum porcus qui mox interficiendus est, sed etiam ea quae servata est! Semper tempora mea difficillima recordabor et semper amicum ad latus meum habebo qui semper mihi stabit.
Tempus publicationis: XIV Iun. MMXXII
