Quotiens de mari locuti sumus, una sententia apparet - "Ante mare cum floribus vernans".Quotiens ad mare ibo, haec sententia in animo meo resonat.Postremo plane intelligo cur mare tantum amo.Mare tam timidum est ut puella, tam audax ut leo, tam ingens quam campus, tam clarum ut speculum.Semper est arcanum, magicum et amabile.
Coram ponto, quantulum mare sentiat unum.Quotiescumque igitur ad mare proficiscor, numquam me aut malam mentem aut miseriam cogitabo.Pars ego sum caeli et maris sentio.Semper ego me evacuare possum, et in littore tempus frui.
Non mirum est mare videre hominibus Sinarum ad meridiem habitantibus.Etiam scimus quando situs est et aestus gravis.Cum in aestu, mare inferius submersum erit, et nullum litus arenosum videri potest.Sonus maris contra sagittas et saxa verberans, ac recentia aura maris e facie venientia statim mitescere fecit.Valde jucundum est currendi ad mare gerens earphone.Sunt 3 ad 5 dies aestus gravis in fine mensis et initium mensis calendarii lunaris Sinensium.Vivamus id ipsum.Coetus hominum, iuvenes et senes etiam infantes ad litus veniunt, ludentes, ambulantes, milvi volantes, et clamos capientes etc.
Gravis hoc anno clamos in mari magno aestu capit.Est die 4 Sept 2021, dies apricus.Eieci "Bauma", cursoriam electrica, nepotem meum ferens, scopas et situlas portans, pileos gerens.Ad littus venimus magno animo.Eo cum venimus, nepos me interrogavit “Calet, cur tam multi tam mane veniunt?”.Ita non fuimus primi illuc pervenire.Tot homines fuerunt.Quidam in litore ambulabant.Quidam sedebant in sagittis.Foramina quaedam effodere.Res longe alia ac vivida fuit.Homines, qui effoderunt foveas, scopas et situlas sumpserunt, litus parvum occupaverunt et manus subinde conciderunt.Nepotem meum, et me, calceum exuimus, accurrendo ad litus, et sudarium occupavimus litoris.Fodere et clam capere conati sumus.Sed in principio nihil reperimus praeter conchas et oncomelanos.Invenimus homines praeter nos multos clamosos comprehendisse etiam cogitasse quosdam parvos esse, quosdam magnos.Nos nervos et anxios sensimus.Ita locum cito mutavimus.Propter aestus humiles, longe a mari sagitte moveri possumus.Etiam, ad pontem medii Ji'mei subtus ambulamus.Una columna pontis manere decrevimus.Conati sumus et impetravimus.Plures erant clam in loco ubi plena arena mollis et aqualis.Nepotem meum ita commotum est cum bonum locum invenimus et magis ac magis clam cepi.Aliquid aquae marinae in situlam posuimus ut certo clam vivere possit.Mox minuta transacta, clam invenimus quod salve nobis dixit et nobis risit.Effundebant capita e conchis suis, spirantes aerem foras.erant pudefactus et absconditus in conchis suis, cum situla horrenda.
Duae horae volantes vesper erat.Etiam aqua marina est.Sistus est.Habuimus instrumenta nostra conferta et domum ire parati eramus.Discalceatus in littus arenoso cum parva aqua gradiens, ita est mirabilis.Sensus tangens ibat per pollicem ad corpus et ad mentem, ita dissolutus sensi sicut vagari in mari.Ambulans ad domum, flabat aura faciei.Nepos meus ita commotus est ut clamaret "ita sum felix hodie".
Mare semper est tam arcanum, magicum, ut sanare et fovere omnes qui eam declinant.Ego amo et vivo prope mare fruor.
Post tempus: Dec-07-2021