Sed medium tuum vita est dignum et vivite

Ne fugias, nomina dura vocant.

Non est tam malus quam tu.

Pauperrimus videtur, cum sis ditissimus.

Vitium inventor in paradiso reprehendet.

Miserum ama vitam tuam.

Habeas fortasse aliquas horas iucundas, iuveniles, gloriosas, etiam in domo paupercula.

Sol occidens e fenestris eleemosynarum tam splendide resultat, quam a divite mansione;

Nix ante ostium liquescit primo vere.

Non video, nisi tranquillus animus ibi tam aequo animo vivat;

Ac ut in palatio, ut laetantes cogitas.

Pauperes oppidi saepe mihi videntur maxime in quorumlibet vita vivere.

Forsitan simpliciter magnae sint ut sine haesitatione accipiendi.

Plerique existimant se supra oppidum confirmari;

Sed saepe accidit, ut non magis se turpiter adiuvent;

quod turpius esse debet.

Paupertatem cole sicut hortus sapiens.

Non multum tibi curas novas res, sive vestes, sive amicos.

Verte, senex, ad illos redite.

Res non mutantur;mutamus.

Vendite vestimenta vestra et custodite cogitationes vestras.

Purus, splendidus, decorus;

Excitávit corda nostra in iuventúte;

Impulsus ad orationem sine verbo;

Somnia amoris et veritatis;

Desiderium post aliquid deperditum est;

Anhelitus spiritus;

Studium melioris spei

Haec numquam possunt mori.

timida manus extendit in auxilium

Frater in egestate sua;

Sermo miserabilis in tenebris horae

Amicum quidem probat ;

Misericordiae petitio molliter inspirata;

Cum appropinquat justitia,

Tristitia cordis contriti

Haec non morietur in aeternum.

Nihil omni manu transeat

Oportet invenire aliquod opus ad faciendum ;

Perdere ne forte ad amorem excitare

Esto firmus et iustus et verus;

Sic erit lux quae non potest deficere

Tegmen ex alto.

Et angeli voces ad te dicunt

Haec non morietur in aeternum.